Toespraak van de heer Philippe Blondin, voorzitter van het Joods Museum van België
Voor het zevende jaar op rij herdenken wij de aanslag van 24 mei 2014 op het Joods Museum van België.
Op die dag, om 15.38 uur, stonden Emmanuel en Myriam Riva, Israëlische toeristen die naar België waren gekomen om hun 25-jarig huwelijksfeest te vieren, bij de ingang van het museum. Een lid van de Islamitische Staat schoot hen van dichtbij met zijn revolver in het hoofd. Vervolgens nam de moordenaar een Kalasjnikov uit zijn tas, die hij op de grond had gezet voor de deur naar het onthaal, en schoot onze jonge, vriendelijke en warme collega Alexandre Strens neer, die onze vrijwilligster Dominique Sabrier probeerde te beschermen. Dominique Sabrier, die dekking zocht achter haar bureau, werd op haar beurt neergeschoten. Na deze actie keerde de moordenaar rustig terug naar Molenbeek om een week uit te rusten en daar legde hij zijn wapenfeit vast door onder meer de volgende woorden uit te spreken: “Wij zullen Brussel met vuur en zwaard vernietigen”. Deze woorden zijn zeer betekenisvol en een voorbode van wat nog ging komen.
Wij waren allemaal in shock door deze aardverschuiving die een Joods museum trof, een plaats van cultuur, intelligentie en uitwisseling. De Islamitische Staat, via haar geprogrammeerde moordenaar, bevredigde al haar haatgevoelens:
Jodenhaat, een lange traditie van judeofobie en judeocide
De verafschuwing van intelligentie en cultuur in het algemeen
De uitroeiing van onze geschiedenis, onze beschaving en de afbraak van onze democratische waarden
De vernietiging van ons samenleven in respect voor de Andere
Destijds begrepen onze autoriteiten de volledige draagwijdte van deze daad niet of wilden zij die niet begrijpen. Deze eerste schok die een Joods museum trof, hield een veel grotere dreiging in. Meer geweld, nog verwoestender, zou volgen. Het jaar 2015, een annus horribilis!
De gruwelen van de Islamitische Staat alleen al op het vlak van cultuur zijn een ware genocide:
Vernietiging van Palmyra, Nineveh, Raqqa, Mosul
De aanval op het Bardo Museum in Tunis
Charlie-Hebdo, de Bataclan
Vernietiging van de bibliotheken en oude manuscripten van Timboektoe.
En dan, om een ander doel te bereiken dat gericht is tegen onze manier van leven en onze open samenleving, volgen de aanvallen op Maalbeek en Zaventem om burgers van alle gezindheden te doden die elk op zich een rijkdom aan geschiedenis en verleden in zich dragen.
Hoeveel families zijn in rouw, hoeveel families zijn voor altijd getekend door een onbeschrijfelijke pijn, hoeveel mensen zijn gewond in hun vlees en in hun hart?
Ik denk aan Alexandres moeder, aan Alexia en haar broers.
Ik denk aan de dochters van het echtpaar Riva, Shira en Ayelet, die al te vroeg wees zijn geworden.
En aan Oriana, Dominique’s dochter en haar broer, Bernard.
Dus, dames en heren, ik vraag u heel indringend: vergeet niet dat de aanslag op het Joods Museum van België in 2014, ook een voorbode was!
