AUSSI LOIN QU’ICI 13.11.2025—29.03.2026

Het Joods Museum van België vestigt zich in het Musée Art et Marges met de tentoonstelling “Aussi loin qu’ici” (Zo ver als hier).

Voor het tweede deel van de tentoonstelling “Aussi loin qu’ici” (Zo ver als hier) biedt het Joods Museum van België een unieke dialoog rond herinnering en territorium.

Met Fool’s Paradise creëert Angyvir Padilla (1987, Venezuela) een gefragmenteerd landschap waarin ballingschap, verlies en materie samenkomen. Op de grond liggen zwarte kolen, verbrande resten, waarop keramische vormen rusten, als lichamen die op het punt staan in te storten maar nog overeind blijven. Dit onstabiele territorium wordt doorkruist door een stem, die van de kunstenaar, die een Venezolaanse melodie zingt. Het landschap wordt een emotionele en politieke ruimte, doorkruist door ruïnes, herinneringen en reconstructies. Tussen hier en elders, tussen aanwezigheid en afwezigheid, creëert Padilla een veranderlijk ‘thuis’, gevormd door de sporen en gebaren van het dagelijks leven.

Ook bij Jim Kaliski (1929-2015, België) vormt het grondgebied een veld van herinnering en verzet. Zijn eerste serie verwijst naar de vormende ervaring van zijn kindertijd, die getekend werd door de Shoah: als verborgen joods kind ontsnapte hij aan deportatie, terwijl zijn vader in Auschwitz werd vermoord. Later, op meer dan zestigjarige leeftijd, wendde hij zich als autodidact tot het tekenen, alsof hij opnieuw een dialoog met de wereld wilde aangaan. Zijn werken, doordrongen van een obsessie voor detail, trachten het onuitsprekelijke vorm te geven en de herinnering in de handeling vast te leggen. De tweede reeks, gewijd aan het geweld in Algerije in de jaren 1990, breidt deze herinnering uit naar andere geografische gebieden en maakt van het intieme een prisma om de tragedies van de 20e eeuw te interpreteren. In deze tekeningen, die dicht bij de mensen en plaatsen staan, legt Kaliski een stille solidariteit tussen de slachtoffers vast en herinnert hij eraan dat “alle witgewassen lichamen van alle genocides op elkaar lijken en samenkomen”.

De praktijken van Angyvir Padilla en Jim Kaliski, die formeel ver uit elkaar liggen, komen samen in eenzelfde aandacht voor het territorium als plaats van herinnering. Het elders verweeft zich met het hier, de sporen van het verleden doorkruisen het heden, het intieme wordt geschiedenis. Herinnering is niet langer alleen een getuigenis, maar een daad van verzet – een manier om anders in het heden te leven. Toch blijft er een prangende vraag: hoe kun je je thuis voelen in een wereld die gekenmerkt wordt door ontheemding en verlies?

***

Angyvir Padilla (1987, Venezuela) is een kunstenares die vaak installaties combineert met beeldhouwkunst, performance, foto, video en geluid. Ze neemt huiselijke elementen uit haar jeugd in Venezuela als uitgangspunt en transponeert die naar een andere omgeving: ze probeert de indruk van familiale intimiteit te herscheppen om een spoor te bewaren van wat ooit heeft bestaan, en tegelijk nieuwe verhalen van persoonlijke verzoening te openen. Het thema migratie wordt benaderd vanuit haar eigen ervaring, maar soms ook via vrouwelijke figuren uit haar familie, en door het gebruik van stem en materiaal als dragers van herinneringen. Deze persoonlijke sporen, die in een andere culturele context nieuw leven worden ingeblazen, stellen de vraag hoe ervaringen uit het verleden ons helpen om ons in de wereld te verankeren.

Jim Kaliski (1929 – 2015, België) is een autodidactisch kunstenaar wiens parcours diep getekend is door de Shoah. Hij werd geboren in een joodse familie en moest onderduiken om aan deportatie te ontsnappen, terwijl zijn vader werd gearresteerd en vermoord in Auschwitz. Deze ervaring in zijn tienerjaren zou hem zijn hele leven tekenen, maar pas op zestigjarige leeftijd begon hij te tekenen om (zijn) verhaal te vertellen. Met zijn hypermnesisch geheugen getuigt hij van het geweld van zijn eeuw als een manier om zijn persoonlijke ervaring te overstijgen. Zijn duizenden tekeningen herinneren er volgens zijn eigen woorden aan dat “alle witgewassen lichamen van alle genocides op elkaar lijken en samenkomen in de stank en de gruwel”.

***

DONDERDAG 13·11·2025 18:00—20:30

Met de werken van Yassir Amazine, Aimé Bahati, Nour Ben Slimane, Sergio Carrasco Olave, Georges Cauchy, Sylvain Corentin, Adam Cicherski, Sylvain Cosijns, Heide De Bruyne, Germana Dragna, Sebastián Ferreira, Michael Golz, Juanma Gonzalez, Richard Greaves, Julie Hascoët, Josef Hofer, Jeroen Hollander, Jim Kaliski, Côme Lequin, Maxime Mormont, Raphaël Michel, Ludovic Mennesson, Mark Anthony Mulligan, Michaël Mvukani Mpiolani, Fernando Oreste Nannetti, Helmut Nimczewski, Angyvir Padilla, Adèle Pion, André Prues, Melina Riccio, André Robillard, Jean-Pierre Rostenne, Marie Steins, Mohammed Targa, Donatien Toma Ndani Djemelas, Koki Ueshima, Warren Van Ess, Willem Van Genk, Gérard Van Lankveld, Marc Vervloet.

In samenwerking met het Art et marges museum.